بررسی وضعیت بهداشت روانی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم سبزوار در سال ۱۳۸۳

زمینه و هدف: بدون شک امروزه موفقیت کشورها در امر توسعه اجتماعی و اقتصادی مرهون برنامه های نوسازی دانشگاه ها است و نیل به این موفقیت، حاصل توجه به تربیت نیروی انسانی متخصص است. دانشجویان به عنوان یکی از مهم ترین اجزا نظام آموزشی عالی کشور، عنصری اصلی و موثر در کسب این موفقیت تلقی می شوند و بروز هر گونه عاملی که بهداشت روانی آنان را در محیط دانشگاه به مخاطره اندازد، می تواند این ذخایر را بی محتوا و روند توسعه جامعه را با دشواری روبرو سازد. بنابراین، بررسی وضعیت بهداشت روانی و عوامل مرتبط با آن در این گروه، نقش به سزایی در نیل به اهداف مذکور دارد. لذا پژوهش حاضر در راستای آگاهی از سطح بهداشت روانی دانشجویان انجام شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری شامل دانشجویان روزانه و شبانه ورودی قبل از سال 1382 می باشد. نمونه مطالعه شامل 320 نفر از دانشجویان بود که به روش تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که با استفاده از روش پیش آزمون و ضریب آلفای کرونباخ تعیین اعتبار گردید. ضمنا در این مطالعه از آزمون های تی، آنالیز واریانس یک طرفه، سامرزدی گام به گام و ضریب بتا استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد 33.8 درصد دانشجویان از سطح بالای بهداشت روانی، 47.2 درصد از سطح متوسط و 19.1 درصد از سطح پایین بهداشت روانی برخوردار بودند. همچنین در این مطالعه میزان رضایت از دانشگاه و استاد، فعالیت در تشکل ها و کانون های فرهنگی و علمی و جنسیت با سطح بهداشت روانی آنان رابطه معنی داری داشت (p=0.001). نتیجه گیری: تقویت زمینه مشارکت بیشتر دانشجویان در فعالیت های علمی، فرهنگی و سیاسی و یا حتی تقویت کار دانشجویی به منظور نوعی مشارکت سازمانی، بهبود و روش انجام امور و اصلاح ضعف های سازمانی در هر گونه خدمات رسانی به دانشجویان، توسعه مراکز مشاوره و روان درمانی به ویژه در خوابگاه ها جهت حفظ و تقویت سطح بهداشت روانی ایشان پیشنهاد آنی و مستمر تحقیق است.